بعد از ۲۵ سالگی

یک سال پیش نوشتم شروعی دوباره، در حالی که هنوز نه تنها چیزی شروع نشده بود، بلکه پرده‌ای که در آن زندگی‌ام سپری می‌شد،نظمِ پیشینِ حاکم بر حیاتم نیز به پایان نرسیده بود.
اما الان می‌دانم که در لحظه شروع هستم و شاید قدری آن را رد کرده‌ام. آنگاه که از مرزهایی که زمانی بخشی از هویتم محسوب می‌شدند عبور کردم؛ نه تنها وارد دنیای آدم بزرگ‌ها، بلکه بخشی از آن شدم:کثافت،پُر ایراد،ضدِ آرمان‌ها و آمالم ولی بسیار انسانی.