خداحافظ!

Y مدام می گفت که از ایکس متنفر هست.همیشه باهاش بحث می کرد و ساز مخالف می زد.پس اگه این طور باشه Y نباید از ندیدن ایکس ناراحت بشه! حتی باید خوشحالم بشه! اما وقتی ایکس بهش گفت که من واسه ادامه تحصیل کانادا می رم.Y تنها مبهوت نگاهش کرد.لبخند زد و گفت "تو هر جا که بری خیلی راحت زندگیتو می کنی احتمالا رفتن برات سخت نیست ".و ایکس خیلی راحت گفت "من عاشق رفتن و تجربه کردنم"!بعد با شور و شوق راجع به کارهایی که می خواد تا 5 سال دیگه انجام بده حرف می زد.اما Y اصلا نمی تونست به حرفا گوش کنه... ایکس می رفت... "بعد تموم شدن درست برمی گردی؟" "چی شد فکر کردی ممکنه برگردم؟" "گفتم شاید خانواده ای چیزی باشه که بخوای برگردی پیششون..." "آهان.تو خانواده منو ندیدی!حالا برات یک روز ازشون می گم.اما خوب ما تقریبا بیشتر خانوادمون رفتن یعنی عمه هام که ایتالیا هستن و عموم هم انگلیس هست و..." Y دیگه نمی تونست گوش کنه! "یعنی 3-4 ماه دیگه رفتی؟!" و ایکس به تکان دادن سر و گفتن"اوهوم" بسنده کرد!

Yنمی دونست چرا انقدر دپرس شده.شاید بهتره که گفت می دونست اما خودش رو به کوچه علی چپ می زد!سعی کرد منطقی فکر کنه... خوب دلیلی نداره که من از رفتنش ناراحت بشم!تازه این درجهت پیشرفتشه! اصلا مگه چه تحفه ای هست که من از رفتنش ناراحت شم! ما هم که مدام با هم دعوا می کنیم و کل کل می کنیم دیگه دعوا هم نداریم...

آیا Y تاحالا از خودش سوال نکرده بود که چرا انقدر نظر این آدم براش مهم هست که حاضره برای تغییر اون بشینه 2 ساعت باهاش بحث کنه؟! و چرا با این که وانمود می کرد حرفاشو گوش نمی کنه اما از توصیه هاش استفاده می کرد؟! آیا کسی متوجه نشده بود که Y نحوه حرف زدنش عوض شده؟ آیا متوجه نشده بود از اصطلاحات ایکس استفاده می کند؟!

مدت ها بود که Y نخواسته بود به هیچ کدوم از این سوال ها حتی توجه بکنه چه برسه که براشون پاسخی پیدا بکنه!

اما ناظر سومی که این واقعه رو با دقت نگاه می کرد دختری رو می دید که با غرور بیش از حدی که داره در پی جلب توجه ایکس هست!

ایکس می دونست چه اتفاقی داره می افته؟!

ایکس خودش این بازی رو شروع کرده بود!هدفش کاملا رسیدن به این جا بود... اما... هرچقدر به ایکس بیشتر نزدیک می شد چیزهایی رو می دید که براش دیدنش سخت بود!باور کردنی نبود!! مگه می شد یکی انقدر غیر عادی باشه؟! کسی که برای کل کل با ایکس چند ساعت مسافرکشی کرد!مثل دلقک ادای همه آدم ها رو در میاره! سیگار می کشه!در عین این که سعی می کنه بگه من با شما پسر ها هیچ فرقی ندارم تکرار می کنه خوشحالم که یک زنم و معنای واقعی عشق رو می تونم بفهمم!

ایکس یک موجود خیلی راحته و می خواد همه چیز رو ساده بکنه.اما وجود همچین آدمی براش هزاران سوال پرسش و تناقض ایجاد می کرد.حرف های قلنبه سلنبه ای که Y تحویلش می داد معجونی بود از کتاب های بیشماری که خونده و پیچوندن اونا.احساس می کرد خود Y نیست.گاهی حرفاش به نظرش منطقی نبود.سوال هایی که Y ازش می پرسید در عین سادگی جوابی نداشتند.انگار اون دقیقا سوال های بی جواب ایکس رو می دونست.کم کم شخصیت Y انقدر برای ایکس پیچیده شد که نخواست بهش فکر بکنه و ازش بیشتر بدونه!احساس می کرد اعصابش خورد می شه!کم کم اون کنجکاوی دیوانه وار جاش رو به بی توجهی داد.به طوری که خیلی راحت به Y گفت می خواد بره!

--

برخلاف ایکس Y تحت تاثیر ظاهر خوب قرار نمی گیره!تن صدا هست که Y رو در برخورد اول جذب آدمی می کنه.صدای ایکس بسیار صاف و در عین حال محکم و با اعتماد به نفس بود.هیچ وقت لحن حمله توی صدای ایکس وجود نداره اما توی بحث با همین لحنش خیلی راحت مخاطبش رو زیر سوال می بره و مخالفتش رو ابراز می کنه!همیشه یک مثال دم دست داره برای باز کردن یک موضوع و متقاعد کردن آدم های دورش که Y همیشه آدم هایی که انقدر online هستند رو تحسین می کرد.

ایکس با سوالاش می تونست ذهن آشفته Y رو طبقه بندی بکنه.Yنمی دونست اون چه شکلی می تونه انقدر راحت ذهنش رو از آشفتگی در بیاره کاری که Y 20 سال از انجامش عاجز بوده.

انگار ایکس دقیقا می دونست چه شکلی باید Y رو به انجام یک کار علاقه مند بکنه.اون دقیقا می دونست با چه حرف هایی نظر Y رو برگردونه و حتی از کاری منصرف بکنه.انگار دقیقا از ارزش های Y خبر داشت.انگار دقیقا می دونست رگ خواب Y چی هست...

Y در ناخودآگاه ذهنش به ایکس علاقه مند بود.حداقل به عنوان جالبترین و دلپذیر ترین آدم زندگیش ازش یاد می کرد.با این که این فکر هیچ وقت به خداآگاهش نیامده بود اما دوست نداشت این آدم رو تحت هیچ شرایطی از دست بده.این آدم رو عاملی برای رشد و پیشرفتش می دونست... و وقتی که ایکس بهش خیلی جدی گفت که می رم و نمی خوام برگردم شاید بزرگترین ضربه رو به Y زد...

قسمت چهارم

هیچ وقت ایکس فکر نمی کرد که کنجکاوی زیادش نسبت به یک موجود وادارش بکنه که همچین کاری بکنه!اما به نظر تنها راه بود برای پاسخ دادن به خیلی از چرا های ذهنش!

ایکس تصمیم گرفته بود کلاس ها رو تبدیل به Workshop بکنه و از شاگرداش بخواد دو تا دو تا گروه بشند و هر گروه روی یک طرح که پیشنهاد ایکس(!) هست کار کنند.این نقشه ماهرانه به این دلیل بود که تعداد دانش آموزان فرد بود! و یک نفر باید تک می افتاد و ایکس در صدد این بود که این یک نفر Y باشه!

وقتی همه یار شدند طبق پیش بینیش فردی که باقی موند Y نبود اما این قابل حل بود...:

-Y! جاتو با F عوض کن! تو تنها هم باشی مشکلی برات پیش نمیاد!

-خوب چه کاریه! یک گروه نمی تونه 3 نفره بشه؟!

-من قراره نمره بدم که در اون صورت نمره به اون گروه تعلق نمی گیره!به هر حال اگه در حد نمره کامل هم بهم کار بدین من کسر می کنم نمره ازش.

-خوب من اگه تک باشم که بی انصافیه!

-تو برات فرقی نداره دو نفر باشی یا تک باشی! کار خودتو می کنی...!

-خوب تقسیم بندی رو سه تایی کنید!

-خوب مشخص شدند گروه ها!حالا کنار هم بشینید.

-اما شما نمی تونید که...

-Y ! تو رو میز که Label سی داره بشین.

چند دقیقه بعد یعنی زمانی که Y مثل برج زهرمار روی میز سی نشسته بود و سعی می کرد به ایکس نگاه نکنه.ایکس وارد بخش دوم ایدش شد:

-من به هر گروهی چندتا پروژه پیشنهاد می کنم که انتظار میره برای پایان ترم انجام بدند .یعنی این برگه رو می خونین و هر پروژه رو که می خواین رو بر می دارین.البته می تونین ببینید که یکی نیست نمره های این پروژه ها.یعنی نمره کامل بعضی پروژه ها بیشتره.

Y داشت به این فکر می کرد که خیلی کارهای دیگه رو هم تکی انجام داده و این کار هم عاقبت خوبی در پیش داره.اما نمی تونست مغزشو از فکر این که ایکس پدرکشتگی خاصی باهاش داره منحرف کنه!!

بالاخره برگه ها به دستش رسید.یکی برگه ای که اسامی گروه ها و پروژه ای که برداشتن روش بود و یکی لیست پروژه ها! همون طور که حدس می زد ایکس وقت گیر ترین و اعصاب خورد کن ترین چیزها رو انتخاب کرده بود.با شناختی که از ایکس داشت می دونست که با search کردن هم نمی تونه همچین چیزایی رو پیدا بکنه! با تمام نفرتی که در وجود داشت به ایکس نگاه کرد! سعی می کرد که به این فکر نکنه که همه این کارها به خاطر گرفتن حال اون هست!

-خوب تو پروژتو انتخاب کردی؟

-فرقی نداره واسه من!من وقت ندارم این ترم که همه اینا وقت گیرند!هیچ کدوم احتمالا تموم نمیشه!

-ببین چون تو تنها افتادی وضعت یکم فرق داره.ببین یکی باید تک می افتاد بعد من فکر می کنم که تو خیلی آدمی نیستی که گروهی کار کردن رو بخوای.وضعتم که خوبه.حالا مشکلی داشتی من هستم می تونم بت کمک کنم.

-مرسی.یکی از اینا رو بر می دارم.

--

کار ایکس این بود که بین گروه ها بچرخه و بهشون جواب بده!کار جالبی بود اما مدتی بعد سوالات کمتر و کمتر شد و اون به بهانه کمک کردن به Y بقل اون می شست!و چون Y همیشه غرق در فکر کردن بود هیچ وقت متوجه نشد که ایکس با چه دقتی زیر نظرش گرفته.ایکس از این که کنجکاویش رو نشون بده هیچ ابایی نداشت! و خیلی راحت وقتی دلیل کار Y رو نمی فهمید ازش می پرسید:

-الان این متد رو واسه چی گذاشتی این جا؟!

-چرا پوینترش کردی؟!

و با دقت به جوابای Y گوش می کرد.خیلی زود متوجه چیز عجیبی شد!Y خیلی از شلوغ بازی خوشش می اومد! چه شلوغ بازی توی کلاس چه توی برنامه نوشتن!ایکس یک برنامه رو مثل سناریو می دید که هر کدوم از اجزا نقشی دارند و نویسنده و کارگردان همون برنامه نویسه!وقتی Y برنامه می نوشت یاد فیلم های پر زرق و برق هالیوودی می افتاد!خیلی از متد ها بودند ولی می تونستند نباشند!وسواس عجیب Y برای استفاده کردن از پوینتر و ریفرنس قضیه رو جالب تر می کرد!همه سعی می کنند از اینا فرار کنند اما Y انگار می خواست بگه من خیلی واردم و می تونم راحت کنترلشون کنم من فرق می کنم !

ایکس تصمیم گرفت با Y بحث کنه!وقتی کارای Y قانعش نمی کرد و دلیلش هم به نظر محکم نبود کارش رو زیر سوال می برد.دقیقا به هدف زده بود!چون Y تحمل این رو نداشت که کسی بگه من با تو مخالفم و کلی وقت صرف این می کرد و برای ایکس توضیح بده و قانعش کنه و گاهی بحث های این دو نفر به خارج از کلاس هم کشیده می شد! همه بین این دو نفر جنگی می دیدند!همه می خواستند بدونند که چه کسی این جنگ رو می بره؟! Y طوری راجع به ایکس حرف می زد که انگار در مورد اعصاب خورد کن ترین آدم جهان و منفور ترین فردی که دیده داره حرف میزنه!هیچ کسی تردید نداشت که حال Y از ایکس بهم می خوره! اما ...

X و Y

از نظر ایکس “Y” فراتر از عجیب بود.حالات Y ایکس رو سردرگم می کرد.قاطعیتی در صداش بود که گاهی ایکس رو می ترسوند! قاطعیتی براش شکستن همه مرزهای موجود! برای بی نظم بودن...
ایکس نمی تونست اونو بفهمه.چهره بسیار ظریف Y و رفتارهایی که در آنها هیچ نشانی از ظرافت های یک دختر نبود یک تناقض بزرگ بود..نمی تونست اون لحن حرف زدن و فرنکانس خاص صدا رو همراه با یک چهره ظریف در یک آدم ببینه.حتی براش غریب بود که یک دختر با این تبحر الکترونیک گیتار بزنه!
هیچ وقت خاطره اولین برخوردش با y رو فراموش نمی کنه... تعدادی دختر دور هم جمع شده بودند و داشتند به حرف های فردی که X اونو نمی تونست ببینه گوش می کردند.نحوه لباس پوشیدن یکی از دخترها نظرش رو جلب کرد... یک رنگ بندی خیلی زیبا.به سمت دختر رفت تا قیافه اش رو ببینه.کسی رو تا به حال شبیه اون ندیده بود قیافه ای کاملا بچگانه و معصوم و بسیار ظریف.طرز لباس پوشیدن و چهره دختر باعث شد که بی اختیار لبخندی بهش بزنه.تو دلش گفت چقدر بچه مثبت بود!
---
مطمئنا ایکس هیچ وقت فکر نمی کرد قیافه معصومی که می دید در چند ماه آینده تبدیل به یک رقیب بشه واسش!
-فکر کردی چون الان دانشجویی و جز نخبگانی شق القمر کردی؟! نه آقا این جا تحویلت می گرین چون که یک عده آدم کوتاه فکر تر از خودت شدند مسئول! بیا منطقی نگاه کنیم...شما با تقریب خوبی هیچ حرف و ایده جدیدی نگفتید یا بهتر بگم هیچ کاری نکردین و فقط تنها چیزی که دارین اسم و ادعاست !
گرچه این حرف ها با لحن بسیار عصبانی و بریده بریده گفته شدند ولی همین حرف ها برای حیرت زده کردن ایکس کافی بود.چون هیچ آدمی جرئت نکرده بود تو روش وایسه و اینو بگم چه برسه به این که چند سالم کوچکتر باشه و حتی دانشجو هم نباشه!
متاسفانه داورها هم با اون موافق بودند و جایزه رو اون گرفت!
نمی دونست زمانی که Y رفت بالای سن که جایزه رو بگیره دقیقا چه حسی داشت!با همه پرو بازی های این دختر ازش بدش نیومده بود اما به نظر یک بازی بین این دونفر شروع شده بود... فقط به خودش گفت: "من که یک روزی تو رو می بینم!"
---
با این که ایکس با اطمینان گفته بود :"یک روزی تو رو می بینم!" اما این یک روز انقدر زود فرا نرسید... و ایکس تقریبا همچین آدمی رو فراموش کرد... کلا ایکس خیلی زود آدم ها رو فراموش می کنه. اما اطمینان ایکس درست بود! این دو نفر پس از سه سال باز هم به هم برخوردند... حالا همه چیز به نفع ایکس بود که این بازی رو اون جوری که دوست داره ادامه بده.
اولین تجربه تدریس ایکس بود ولی به طرز عجیبی حس خوبی داشت.مطمئن بود مثل بقیه چیزا واسش ساده خواهد بود.وقتی که وارد کلاس شد بر خلاف تصورش با جمعیت زیادی رو به رو شد.اصلا تصورشم نکرده بود باید با این همه آدم رو به رو بشه... انقدر حول شده بود که وقتی خواست خودش رو معرفی بکنه به جای فامیلش اسم کوچیکش رو گفت و در این بین صدای خنده ایی بلند شد... به سمت صدا برگشت و Y رو دید!
شاید 10 دقیقه گذشت تا یادش بیفته این قیافه بسیار آشنا چه کسی می تونه باشه اما پس از چند دقیقه مات شدن تمام وقایع سه سال قبل مثل فیلم از جلو چشمش رد شدند!!
اشتیاق زیادی داشت تا حال این آدم رو بگیره... چیزی نگذشت که کلاس تبدیل شد به یک بازی تنیس.و همه سر ها از سمت X به Y و از Y به X می چرخید.برای همه عجیب بود این همه کل کل و تیکه و کنایه...!
---
مدتی بعد Y تبدیل شد به شخصیت مورد علاقه X! واقعا می تونست فکر X رو بخونه! دقیقا جواب هایی رو به X تحویل می داد که X توی اون لحظه می خواست بشنوه.می تونست حدس بزنه X از طرح هر مسئله چه هدف آموزشی ای داره و اصلا می خواد چی بگه...
اون اصلا نمی خواست که Y اینا رو بفهمه... اما اون بلد بود به روش های خودش به آدم ها نزدیک بشه.از Y هم در کنترل کردن مکالمه ها خبره تر بود.
---
همیشه معتقد بود جسارت زیاد و هیجان بالای Y یک روز کار دستش می ده.به ظاهر این حدس ایکسم به واقعیت پیوست.حالا دختر فرز و حاضر جواب تبدیل شده به یک موجود چوماله و افسرده.و ایکس باطنا خودش رو بابت این اتفاق مقصر می دونه...

I WILL NEVER STOP

کودکی راه می رود ... می خواهد سریع تر قدم بر دارد زمین می خورد.همه به سمتش می دوند.همه منتظرند که گریه کند اما او بدون کمک بلند می شسود و به پنهای صورتش می خندد و ادامه می دهد...

من هنوز مثل گذشته می خوام بدوم می خوام برم بالا پیشرفت کنم اینا مستی من هستن! اینا سکر و شور من هستند و هر بار که می افتم... بلند می شم و به این فکر می کنم که فرصتی برای درنگ کردن و گریه کردن و ناامیدی نیست...

خدایا با این که می دونی اما بازم می نویسم:من تلاشم رو می کنم اگه تو بخوای تا آخر عمرم هم اون چیزی که می خوام رو ندی من ادامه می دم...

چون یک روزی مجبور میشی به من بدیشون!