گفت این یک گلوبال فکت است که کسی که خودش را "عرضه" کند ارزشش کم می شود. این حرف مرا یاد خیلی چیزها انداخت. این که یک بار یکی گفته بود که پر رویم کردی ، همان رفتار سگ ات بهتر است ، یا یاد آن زمان که شنیدم دیگری راجع به من گفته که آنا چطور دختری است؟ میل زده ! یاد این افتادم که این تاکید بر خودم و استایلم ، این شکستن هنجارها هزینه دارد. تا کجا حاضرم هزینه را بدهم؟ من نمی خواهم خودم را عوض کنم. دوست دارم این تفاوت را ، این جسارت را ، یا حتی این کله خرابی را...
شاید آن دورها کسی یا کسانی باشند که به نظرشان دختری که رک احساسش را می گوید ، بدون این که خودش را لوس کند لوسشان می کند دوست داشتنی تر از کسانی باشد که اخم می کنند. شاید برخلاف آنان که چون دست نیافتنی نیستند عاشقشان می شویم ، دوستم بدارند چون بدانند که دوستشان خواهم داشت و این دوست داشتن شاید انتهایی نداشته باشد....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر